Nederlandse (wetenschappelijke) samenvatting van de TheraP studie (studie die 177Lu-PSMA vergeleek met cabazitaxel)
Titel: 177Lu-PSMA-617 versus cabazitaxel in patients with metastatic castration-resistant prostate cancer (TheraP): a randomised, open-label, phase 2 trial
Achtergrond
177Lu-PSMA-617 is een radiogelabelde small-molecule die β-straling levert aan cellen die prostaat-specifiek membraanantigeen (PSMA) uitdrukken, met activiteit en veiligheid in patiënten met uitgezaaide castratieresistente prostaatkanker. Wij wilden 177Lu-PSMA-617 vergelijken met cabazitaxel bij patiënten met uitgezaaide castratieresistente prostaatkanker.
Methoden
Wij deden deze multicentrische, ongeblindeerde, gerandomiseerde fase 2-studie in 11 centra in Australië. Wij rekruteerden mannen met uitgezaaide castratieresistente prostaatkanker voor wie cabazitaxel werd beschouwd als de volgende geschikte standaardbehandeling. Deelnemers moesten een adequate nier-, hematologische en leverfunctie hebben en een Eastern Cooperative Oncology Group-prestatiestatus van 0-2. Eerdere behandeling met op de androgeenreceptor gerichte therapie was toegestaan. De mannen ondergingen68Ga-PSMA-11 en 2-flourine-18[18F]fluoro-2-deoxy-D-glucose (FDG) PET-CT-scans. De criteria om in aanmerking te komen voor het onderzoek waren PSMA-positieve ziekte en geen locaties van metastatische ziekte met discordante FDG-positieve en PSMA-negatieve bevindingen. Mannen werden willekeurig (1:1) toegewezen aan 177Lu-PSMA-617 (6-0-8-5 GBq intraveneus elke 6 weken gedurende maximaal zes cycli) of cabazitaxel (20 mg/m2 intraveneus elke 3 weken gedurende maximaal tien cycli). Het primaire eindpunt was PSA respons, gedefinieerd als een vermindering van ten minste 50% ten opzichte van de uitgangswaarde.
Resultaten
Tussen 6 feb 2018 en 3 sept 2019 hebben we 291 mannen gescreend, waarvan 200 in aanmerking kwamen op PET-beeldvorming. Studiebehandeling werd ontvangen door 98 (99%) van 99 mannen die willekeurig werden toegewezen aan 177Lu-PSMA-617 versus 85 (84%) van 101 die willekeurig werden toegewezen aan cabazitaxel. Een PSA-respons kwam vaker voor bij mannen in de 177Lu-PSMA-617-groep dan in de cabazitaxel groep (65 versus 37 PSA-response; 66% versus 37% volgens intentie tot behandeling; verschil 29% (95% CI 16-42; p<0-0001; en 66% versus 44% volgens ontvangen behandeling; verschil 23% [9-37]; p=0.0016). Graad 3-4 bijwerkingen traden op bij 32 (33%) van 98 mannen in de 177Lu-PSMA-617-groep versus 45 (53%) van 85 mannen in de cabazitaxel groep. Er werden geen sterfgevallen toegeschreven aan 177Lu-PSMA-617.
CI, 0,52 tot 0,74; P<0,001). Alle belangrijke secundaire eindpunten waren duidelijk in het voordeel van 177Lu-PSMA-617. De incidentie van bijwerkingen van graad 3 of hoger was hoger met 177Lu-PSMA-617 dan zonder (52,7% vs. 38,0%), maar de kwaliteit van leven werd niet nadelig beïnvloed.
Conclusie
177Lu-PSMA-617 vergeleken met cabazitaxel bij mannen met gemetastaseerde castratieresistente prostaatkanker leidde tot een hogere PSA-respons en minder graad 3 of 4 bijwerkingen. 177Lu-PSMA-617 is een nieuwe effectieve klasse van therapie en een potentieel alternatief voor cabazitaxel.
Studie gefinancierd door Prostate Cancer Foundation Australia, Endocyte (een Novartis bedrijf), Australian Nuclear Science and Technology Organization, Movember, The Distinguished Gentleman’s Ride, It’s a Bloke Thing, and CAN4CANCER; ClinicalTrials.gov nummer, NCT03392428.
Bron: https://www.thelancet.com/journals/lancet/article/PIIS0140-6736(21)00237-3/fulltext
